قهوه با طعم شفاف مانند نوشابه گازداری است که همین الان باز کرده‌اید. با تمام آن حباب‌هایی که بالا می‌آیند که وارد دهان شما شوند. اگر شما این نوشابه را برای مدتی باز گذارید، بعد از چند ساعت آن را مزه کنید، هیچ حبابی در آن پیدا نمیشود. و یقینا بسیار بی‌مزه خواهد بود. قهوه بدون اسیدیته این چنین است. نه وضوحی در آن است و نه پیچیدگی. به این دلیل اسیدیته در قهوه بسیار ارزشمند است. اسیدیته قهوه غالبا به منطقه کاشت مربوط می‌شود. به طور مثال قهوه آمریکای مرکزی اسیدیتی جالبی دارد.
این ویژگی از قهوه، یکی از چهار خصوصیت اصلی دانه‌های قهوه است. از دیگر ویژگی‌های مهم دانه قهوه، میتوان به آروما (aroma)، بادی (body)، عطر (flavor) اشاره کرد. اسیدیتی قهوه موجب شفافیت و پیچیدگی طعم قهوه می‌شود که کیفیت قهوه را بالا می‌برد.
عوامل دیگر که در اسیدیته تاثیرگذار می‌باشد زمان و مکان تولید قهوه است. مثل خاک‌های آتشفشانی و یا نحوه کاشت با سایه، فرآوری خشک یا تر و همینطور فرآوری بدون و یا با عمل تخمیر.
معمولا ارتفاعی که گیاه قهوه در آن می‌روید تعیین‌کننده‌ی مقدار بالقوه‌ی اسیدیته‌ی دانه است؛ در حالی‌که محیط طبیعی کشت به‌طور کلی و رطوبت به‌طور خاص، نوع اسیدهای موجود در قهوه را تعیین می‌کند.
در قهوه ۴ نوع اسید وجود داردکه ۳ نوع اول آن دلپذیر و چهارمین نوع آن ناخوشایند است.
۱- citric Acid سیتریک اسید ۲- Malic Acid مالیک اسید
۳- Acetic acid استیک اسید ۴- Quinic Acid کوئینیک اسید
